Świątynia Calesty.

Temat: Świątynia Calesty. Sro Kwi 08, 2009 11:52 am

Azyl Calesty jest wspaniałym, alabastrowym pomnikiem marzeń wielu istot: wszystkie elementy strzelistego gotyku, które gdzie indziej – na przykład w królewskim pałacu – sprawiały tak przytłaczające wrażenie, tutaj zostały połączone z nieomylnym wyczuciem piękna, będącym zapewne dominującą cechą architekta. Liczne, strzeliste łuki, otaczające świątynię zewsząd łęki oporowe i wysokie, ostre wieże sprawiały wrażenie idealnych pod każdym względem. W oknach gościły kolorowe witraże, będące jedynie gustownym połączeniem kilku kolorów. Większość z nich była powybijana przez nawiedzające to miejsce liczne wichury, inne, lekko poniszczone, były dziełem destrukcyjnej mocy czasu.
Budowla była jedyna; zupełnie obca reszcie świątyń Iezu.
Z nieuzasadnionych przyczyn odpychała, a zarazem kusiła swoim niewymownym pięknem.

Portal wykonany z ciemnego stiuku. W nim wyryte są różne symbole, dla niewierzących będące zaledwie ładnymi wzorkami, otaczającymi ciężkie, drewniane drzwi.
Tuż obok wrót znajdują się rozmaite płaskorzeźby, najczęściej przedstawiające wyobrażenie Bezimiennych. Większość prezentuje Ich jako okropnych, bezwzględnych stworzycieli Iezu. Tu jednak zostali przedstawieni w postaci Tych, którzy wyznaczają zasady, czyli jako dobre Bóstwo. Już na samym progu Calesta zwodzi…
Środek Świątyni. Kolumny podtrzymujące krzyżowo – żebrowe sklepienie, nadające budynkowi wspaniały, charakterystyczny wyraz. Niektóre ściany były przyozdobione freskami, jak można było się domyślić, przedstawiały Bóstwo Nienawiści. Jednakże ku zaskoczeniu znawców, nie zostało ono ujęte jako postać zwierzęca, lecz jako kobieta o długich, smolistych włosach i jadeitowych oczach. Jedynym wyjątkiem był malutkie, skromne malowidło ukazujące lewadę białego konia, znajdujące się tuż przy najkunsztowniejszym witrażu.
Naprzeciw drzwi frontowych była kolejna komnata, przeznaczona na krótkie modlitwy. Nie takie, które zanoszone są do Boga Dobroci, lecz takie, które składane są przez pokornych służących do rozgniewanego pana. Bądź, co bądź, Gospodarz starał się być dobrym Panem. Choć rzadko kiedy Calesta odpowiadała na ich wezwania, nadal starali się z całych sił, byleby jak najlepiej spełniać zachcianki demona.
Żaden z fagasów nigdy nie podejrzewał, że jest tylko pionkiem w skomplikowanej zabawie Iezu. I żaden nie ma prawa podejrzewać. Nikt nie ma prawa się o tym dowiedzieć, dopóki gra toczy się dalej. Nikt nie wie.
Dom Nienawiści nie był odwiedzany już przez kilka dobrych lat, lecz z pewnością, kiedy ONO znów wróciło, Świątynia odżyje nowym życiem. Ten demon nigdy nie wątpił w swoich wiernych.

» Świątynia Karrila.