Polana w Lesie.

Podążając za jego spojrzenie zobaczyła różnobarwnego ptaka. Jego pióra przyciągały wręcz ku sobie. Zrobiła krok w jego kierunku, uważając, by go nie spłoszyć.

Zrobił to samo tylko iż miał skrzydła bezszelestnie przeleciał jakimś sposobem za ptaka i czekał na Shine <3

Prychnęła przewracając oczyma.
- Co to ma znaczyć? Ja jestem bez skrzydeł...- Prychnęła, niby zła.

-Ale zawsze można je mieć ! - ptak został spłoszony,lecz na jego drodze było kilka różnokolorowych piór. Ogier je wziął i dał dla Shine

Uśmiechnęła się w podzięce i schowała pióra za pazuchę x3

Wkłusowała, wysoko unosząc przednie kończyny. Jak zawsze jej kroki oznaczały się delikatną arogancją i skupieniem. Zganaszowała się, co jakiś czas parskając. Przystanęła, zarzucając łbem. Spod długiej grzywki rzuciła chłodne spojrzenie ogierowi, a przez jej chrapy przemknął uśmiech pełen pogardy i kpiny. Mimo to ukłoniła się im głęboko, być może nazbyt uprzejmie.

Cóż powiadane było czwórka łapię ogiery.. spojrzał znacząco na DS. i wygalopował.

Zrozumiała to, jednakowoż ona nie ruszyła się z miejsca. Nie miała powodu, by obawiać się klaczy. Parsknęła cicho, zarzucając lekko łbem.

Zaśmiała się krótko, kręcąc łbem. Najwidoczniej Trójki to tchórze. Nie zasługują nawet na miano ogierów. Zerknęła za ogierem, strzelając z ogona.
- Głupiec - wycedziła, uśmiechając się drwiąco.

- Czy ja wiem... w końcu możesz go porwać... to tylko Dzika Dusza...- wyjaśniła wzdychając cicho. Machnęła ogonem, przy czym zastrzygła uszyma odruchowo x3

- Czy naprawdę widać, że jestem, cholera, taka straszna? - Zapytała żartobliwie, podchodząc do klaczy. Dawno się nie widziały, to było pewne.

- Oczywiście...- odparła z udawaną powagą, po czym parsknęła śmiejąc się. Nie wiedziała czy klacz miała pojęcie kim była dawniej, jednak zignorowała tą myśl uśmiechając się lekko.

Westchnęła ciężko, niby to ze smutkiem.
- Ajj, muszę być grzeczniejsza! - Palnęła, uśmiechając się niewinnie. Zamyśliła się, wyginając szyję w łuk. Niby nie wyglądało ta tak, jak u arabów, ale z takim samym wdziękiem ( * ). Odsunęła się na bok, gdyż domyślała się, nie, była pewna, iż D.S. nad czymś duma. Zostawiając ją w spokoju skubnęła młodą trawę. Wzdrygnęła się na samą myśl o tym, że wkrótce zapanuje tu wiosna. Zdecydowanie wolała zimę.




( Nie wiedziałam co napisać XDDD )

Klacz galopem przemierzyła las docierając na polanę. Chciała się tylko rozejrzeć,i gdy to zrobiła jej wzrok przykuł szum.
Klacz wygalopowała w jego stronę.

Nagle spomiędzy gąszczu drzew wyłonił się ogier. Uśmiechnął się blado, gdy dostrzegł słoneczną polanę. Ikar potrzepał łbem i zaczął skubać młodą, zieloną trawę.

Wkłusowała niezdarnie, bo i czegóż spodziewać się po tak młodych nogach? Przystanęła i rozejrzała się... Tak! Najwyższa pora wędrować samodzielnie. Jej wzrok przykuł ogier, którego już wczoraj widziała. To ten, który zachowywał się tak dziwnie.

Przylazł, teoretycznie po to, by nazbierać grzybków, jagódek i różnych takich, które można by włożyć do gęby. Niestety, Archie nie przewidział, że o tej porze roku może znaleźć co najwyżej kilka zeschniętych halucynek. A, że chłopak miał trochę rozumu we łbie, postanowił ich nie tykać. Położył się tylko gdzieś w trawie, w cieniu drzew. Był głooodny, och, ach i chyba zaraz umrze z niedożywienia.

Zamrugał z niedowierzaniem oczami, gdy dostrzegł człowieka. Podlazł w jego kierunku i tyknął leżącego chłopaka chrapami, zastanawiając się, czy żyje. o_o

Spojrzała na Archie'go. Niech więc umierają razem. Również dawno nic nie jadła.. Otrzepała się i musnęła chrapami trawę, by odskoczyć od niej po chwili niczym oparzona. Sztywna, gdzieniegdzie żółta trawa nie wyglądała kusząco. Hawaii skrzywiła się. Ooo nie, tego nie ruszy.

- Zooostaw mnie, tato. Dzisiaj nie idę do szkoły - wyjęczał, przewalając się na drugi bok. Albo to objaw nietypowych skurczy pośmiertnych, albo Archie wciąż dychał.

- Chcesz siana? - zapytał chłopaka i trącił go kopytem. A więc ta ludzka kreatura również posiadła zdolność mówienia. Gorzej z IQ. o_o

- Ja... Nie trawię celulozy - wyjaśnił, ożywiając się na chwilę, zaraz po tym znowu opadł na ziemię. Cóż, widocznie nadal istniała jakaś aktywność mózgu, choć prawdopodobnie to tylko jeden z objawów umierania. W końcu, na co dzień Archie nie potrafiłby wymienić słowa "celuloza".

- A paszy? - zapytał, mrużąc błękitne ślepia. Cóż za francuski piesek z tego chłopaczyny. Wybredny człowiek. Jak można nie chcieć siana na śniadanie? Ikar mimowolnie oblizał wargi.

Z uwagą patrzyła na scenkę rozgrywającą się miedzy chłopakiem, a Ikarem. Pokręciła łbem i strzeliła małego baranka.

- Ludzie... nie jedzą takich rzeczy - mruknął. Najwidoczniej, nie wszystkie konie były oswojone z ludzkimi przyzwyczajeniami. W sumie, to chłopak nawet im się nie dziwił.