Dzika Dżungla.

-Czwórka, nie Czwórka. Czwórka to stajnia, nie stan ducha, czy charakter. -uśmiechnęła się i strzeliła z ogona. Szczęśliwa, że odkryła jakąś tajemnicę.
-Klacze z Czwórki kiedyś dobrały się w stado, bo miały podobny charakter. Później przekazał cechu charakteru dzieciom, ale po drodze te cechy wyblakły, zmętniały -była zadowolona z tego miniwykładu.
-Jesteś kim jesteś, masz prawo do różnych rzeczy i nikt nie ocenia Cię po pozorach. Możesz kochać, nienawidzić, uwielbiać... To nie kwestia stajni. Nie zasłaniaj się nią -uśmiechnęła się ciepło i pocieszająco zarazem.

- Ale jakoś dostosować się trzeba - podsumowała, krzywiąc się lekko. Ileż to racji w tych słowach miała Venus? Niepokojące, bardzo niepokojące. Jeżeli znała je, Czwórki, bardziej niż Nuit, to co ona sama wiedziała? No właśnie. Niewiele.

Nic nie mówił, po prostu stał w miejcu, przysłuchując się rozmowie Nuit z Venus. W pewnym moemncie odruchowo wykonał krok do tyłu, czując, iż jakoś wcale nie powinien tutaj siedzieć. Postanowił jednak stać w miejscu. Cóż, ciekawość zawsze panuje nad Blissem x3

-Nic nie trzeba, jeśli nie zaakceptują Cię taką jaka jesteś, to niech żałują... -westchnęła przypatrując się Nuit.
-Klacze z Czwórki mogą nienawidzić, kochać, co tylko chcą... Wybór należy do ciebie -szepnęła zerkając na ogiera.

- Sugerujesz coś? - syknęła, a w jej oczach rozpaliły się iskierki złości. Skąd ona mogła to wiedzieć? Ta mała, wredna *piip*. Przecież nie ma o niej zielonego pojęcia, a Ven waży się ją pouczać? W pewien sposób była jej wdzięczna za to, co powiedziała.

Cofnęła się o krok i zamknęła w bańce, w razie czego ucieknie.
-Przemyśl to -szepnęła, a jej głos dobiegał jakby zza szyby.

Ptrzepał lekko łbem i zwiesił jedno ucho. Ponownie uniósł wysoko łeb, wpatrując się w niebo.
- Uguu - wymamrotał cicho, bez większego powodu. Może i na to nie wyglądało, ale nadal uważnie słuchał, o czym rozmawiały klacze.

Skłoniła się nisko i odleciała w bańce.

Nadal tak stał, wpatrując sie w niebo. Huh, to było chyba jedyne zajecie, jakie nie nudziło się Karpiowi, chociaż było bardziej bezsensowne niż jego istaniene na tym świecie. Po chwili zwiesił, trochę jakby bezwładnie łeb, wpartując się we własne kopyta.

Zmaterializował się obok Nuit. Troszeczkę zaczął tęsknić za ciałem, no ale... Nie musiał jeść, pić, golić się... W sumie, to nigdy się nie musiał golić. Ale nikt mu nie zabroni oszukiwać siebie samego.
- Ej, Nuit - powiedział nieco znudzonym tonem. - Chciałem zorganizować sobie jakiś pogrzeb. Próbowałem opętać mrówki, by wyniosły gdzieś... moje ciało, ale nie udało się. Zdziwiłabyś się wiedząc, jakie to to ma silną wolę.

Przytaknęła mu niemrawo, w ogóle go nie słuchając. Nawet się nie zdziwiła, nie, nawet nie zauważyła, że tu jest. Dopiero na kilka ostatnich słów zareagowała tak, jak powinna, po czym najpierw spojrzała na Karpa, później wzrok przenosząc ku duchowi.

- Dobrze. Sam przytaszczę gdzieś swojego trupa tymi niematerialnymi rączkami - rzekł z rozpaczą w głosie. Co jak co, ale Archie nie należał do tych, którzy byli dobrzy z fizyki. A Archie plus niewiedza dają razem całkiem ciekawy efekt.
Zniknął więc, rozpłynął się, sayonara i tak dalej.

Zasnęła.

( Nie mogę dłużej nic napisać, zganiają. )

Spojrzał kątem oka na śpiącą Nuit.
- Dobranoc - mruknął doń cicho, chcoiaż wiedział, ze nie usłyszy. Wykłusował powoli.